Bayram sevincini yaşamak eskiden günler önceden başlardı yaşanmaya özellikle çocuklarda Babasının alacağı elbiseyi merakla bekler ve arkadaşlarına durmadan sorar babam bugün alacak ya senin baban, Bugün baktığımızda çocuklar Bayramlara duyarsızlaşmış ne gelen bayram sevinci nede alınacak elbise hayalinde var.
Değişen duyarsızlaşan yalnız çocuklarımı Babalarda değişti, Anneler değişti Bayramlar değişti. Aslında değişen zaman, gelişen teknoloji insanları değiştirdi küçüğün büyüğü önemsemediği büyüğün küçüğü sevemediği bir zaman.
Ramazan Ayı'nın Mutluluğu...
Yine eskilerde Bayram öncesi ramazan ayında Oruç tutmak bir mutluluk paylaşım demekti. Önce aileler büyükleri iftara davet ederdi ardında büyükler tüm çocuklarını bir araya toplardı ve ramazanın mutluluğunu yaşardı. Ezanın okunmasına doğru komşular arasında yoğun bir yemek taşıma trafiği yaşanırdı bütün komşular o gün iftara hazırladıkları yemekleri bir birine götürme telaşı yaşardı. Bugün dönüp baktığımızda halen yemek taşımaya devam eden komşular var ama çok fazla komşuda biri birini tanımaz. Komşusunun ne halde olduğunu bilmez ve de hiçte umurunda değildir zaten. Eskiden Oruç tutmamak ayıp değilmiş. Fakat yediği orucu toplum içinde herkesin gözü önünde yemek ayıpmış. Bugün baktığımızda neredeyse oruç tutmak ayıp olacak gelenekler teker teker yok olmaya zamana yenik düşmeye mahkûm oluyor.
Bayram Namazından Mezarlığa...
Bayram namazında sonra mezarlığı gidilirdi ilk olarak ondan sonra aile büyüklerinin eli öpülür. Ramazan ayından sonra ki ilk kahvaltı yapılır. ilk Çocuklar kalkardı sofradan çünkü şeker toplama telaşı çoktan sarmıştır onu koşar adımlarla merdivenlerden iner ve nihayet yandaki ilk apartmanın ziline basarak Ramazan Bayramınız kutlu olsun derdi. Aile büyükleri kahvaltıdan sonra yavaş yavaş yakın dostları ziyarete başlardı.
Bayram namazında sonra mezarlığı gidilirdi ilk olarak ondan sonra aile büyüklerinin eli öpülür. Ramazan ayından sonra ki ilk kahvaltı yapılır. ilk Çocuklar kalkardı sofradan çünkü şeker toplama telaşı çoktan sarmıştır onu koşar adımlarla merdivenlerden iner ve nihayet yandaki ilk apartmanın ziline basarak Ramazan Bayramınız kutlu olsun derdi. Aile büyükleri kahvaltıdan sonra yavaş yavaş yakın dostları ziyarete başlardı.
Şimdilerde Bayram ilk olarak, Bayram namazının kaçırılmasıyla başlar. Çocukların öğlene kadar uyuması ve kalktığında aile büyükleri ile bayramlaşmak yerine sosyal âleme dalmayı tercih etmesi eski çocukluğun yaşanmadığını gösterir. Günümüzde Anne Babalar için bayram demek çocuklarla birlikte tatile çıkmak, yeni yerler gezmek, Bayramı farklı geçirmek ve son yapılacak şey ise aile büyüklerinin Huzurevinde ziyaret edilmesidir.
Mahalle Bayramları..
Eski Bayramlar Mahallede Kurulan ‘’Bayram yerlerinde’’Dönme dolap, atlıkarınca, Salıncak gibi birçok eğlence aletiyle günün mutluluğu yaşanırdı. Çok eski Bayramlarda gece boyunca Hacivat Karagöz oyunları oynatılır. Bayram günü sokakta gezen kâğıt helvacı, Macuncu, Elma şekerci, Baloncu tüm Mahallelinin ağzını tatlandırırdı. Seyyar fotoğrafçılar vardı Bayram günü fotoğraf çeker tüm Aile birlikte fotoğraf çektirdiği gibi Mahallenin Delikanlıları da yeni aldıkları takımlarla hatıra fotoğrafı çektirirdi.
Şimdiki Bayramlarda Mahallede kimseyi göremezsiniz herkes bir yere dağılmış. İletişim ağının çok gelişmesi sosyal ağların insanı içine çekmesi ne yazık ki toplumda sosyal ilişkilerin zayıflamasına hatta kopmasına neden olduğunu görüyoruz.
Bundan dolayı eski Bayramları sadece Dedeler değil herkes özlüyor. Umut ediliyor ki zaman, teknoloji sosyal ağlar toplumları değiştirmesin ve Bayramlar ‘’Eski Bayramlar’’gibi geçsin.
İstanbul Times Haber Merkezi/Gökhan Karakurt
İstanbul Times Haber Merkezi/Gökhan Karakurt